Dziękuję Boże za okazane miłosierdzie i miłość nade mną.

W pierwszy wtorek stycznia 2018r. podczas adoracji Jezus uzdrowił mój kręgosłup. Chwała Ci, Jezu!

22 września 2017r. uległam wypadkowi. W jego wyniku, mimo czterech miesięcy leczenia, nadal cierpiałam. Miałam trudności w staniu, czy siedzeniu. Podczas adoracji poczułam ciepło, które odczuwałam w całym ciele aż do stóp. Jedna z osób posługujących charyzmatem poznania powiedziała: „Jezus uzdrawia osobę cierpiącą na kręgosłup. Ta osoba nie może siedzieć ani stać; czuje ciepło aż do stóp.” Tego właśnie wcześniej doświadczyłam. Jestem tą osobą.

Przepraszam Cię Jezu, że w tym dniu zwlekałam z podziękowaniem, wahałam się czy to ja i wątpiłam. Od chwili uzdrowienia nie cierpię, gdy siedzę czy stoję.

Jezu dziękuję Ci, że spojrzałeś na mnie z miłością. Maryjo, Pośredniczko wszelkiej łaski, całuję Twoje dłonie dziękując za Twoje wstawiennictwo za mną.

Chwała Panu, ponieważ zaczęło się także uzdrawianie z chorób, które były oporne na leczenie.

Panie bądź błogosławiony. Chwała Tobie, Jezu!

Małgorzata

Mam na imię Daria i mam 15 lat. 3 lata temu zachorowałam na nerwicę lękowa. W tym okresie nie czułam, że żyje, cały czas spędzałam w domu, najmniejszy ruch sprawiał mi lęk, a musiałam chodzić do szkoły, uczyć się itd. To wszystko mnie przerastało przez co jakby wszystkiego było mało wpadłam w depresję. Nigdzie nie wychodziła, zamknęłam się w sobie i całymi dniami leżałam w łóżku. Byłam tylko wrakiem człowieka. Nie widziałam już zupełnie ratunku, byłam załamana, przez co miałam myśli samobójcze. Mama wyciągnęła mnie do lekarza. Moja pierwsza wizyta u psychiatry była straszna. Siedziałam cala we łzach. Wiedziałam, że lekarka nie mogła mi za bardzo pomóc, ponieważ byłam młodą osobą z tą dolegliwością. Dostałam lekarstwa. Dokładnie leki psychotropowe, które uzależniały. Czułam się po nich tak beztrosko, nic mnie nie interesowało, ale ten stan był dziwny, męczący. W pewnym momencie zapisałam się do chóru kościelnego - scholi. To tak naprawdę zmieniło moje życie o 180°. Śpiewałyśmy na koncertach Uwielbienia, mszach o uzdrowienie i uwolnienie, czuwaniach modlitewnych itd. Wtedy Jezusa wkroczył w moje życie i zaczął działać. Zmienił mnie.  Po kilku latach proszenia, Bóg zabrał z mojego życia lęki i wziął je na krzyż. Zrobił to o co prosiłam. Przyszedł w lekkim powiewie wiatru. Dotknął mnie. Wtedy wszystko się zmieniło zupełnie - zaufałam Mu, a on mnie uzdrowił. Postanowiłam skończyć z lekami stosowanymi przez bardzo długi okres czasu. Nie było to możliwe by skończyć z nimi z dnia na dzień, jedyny możliwy sposób przerwania leków to odkładanie ich przez pół roku.  Ja zrobiłam to z dnia na dzień. Nastąpił efekt uboczny, a konkretnie efektem ubocznym było zatrzymanie akcji serca. Mogłam tak naprawdę tego nie przeżyć. W tej sytuacji Bóg mnie ocalił. Bóg czuwa nade mną i zabrał moją chorobę, lęki, depresję i wszelkie inne objawy. Wiem, że on nade mną czuwa, troszczy się o mnie każdego dnia i postawia na mojej drodze ludzi, którzy mnie wspierają. Chwała Panu!

Zapukałeś mój Jezu po raz kolejny do drzwi mojego serca. Przed tym jednak musiałam upaść. Doświadczyć wielu przykrości, upokorzeń, zranień. Wieloletnich problemów ze zdrowiem, nierozumianych dręczeń oraz zmierzyć się z nieuleczalną chorobą. Nigdy nie miałam do Ciebie żalu za ten cały ciąg przykrych zdarzeń od momentu moich narodzin, ale też nie potrafiłam zbudować relacji , które by nas zbliżyły. Za pewne nie raz podejmowałeś próbę , by do mnie dotrzeć, ale moje zatwardziałe od bólu, żalu ,ale i egoizmu serce nie było skłonne usłyszeć Twych nawoływań .W ciągu ostatnich trzech lat Choroba Parkinsona z którą się zmagałam z miesiąca na miesiąc niszczyła coraz bardziej mój stan fizyczny , ale i psychiczny, dokładając do tego cały szereg powikłań i najrozmaitszych objawów. Na przełomie stycznia i lutego tego roku doszłam do momentu , w którym żegnałam się z życiem. Pogrążona w bólu towarzyszącym przez dwadzieścia cztery godziny na dobę , w zupełnej bezsilności , totalnym załamaniu .Wkradającej się depresji , poczuciu osamotnienia i rozpaczy w końcu usłyszałam Twoje pukanie. Nic nie narzuciłeś , nie nakazałeś , po prostu najdelikatniej złożyłeś propozycję, wstrząsając mną jednocześnie w poczuciu, iż stało się coś zupełnie wyjątkowego. Podążyłam za Twoim słowem, a Ty Panie przez kolejne dwa miesiące, z dnia na dzień wyprowadzałeś mnie z wszystkich najgorszych i najciemniejszych stron mojego życia. Prowadziłeś niczym dziecko za rękę , wskazując po kolei , co należałoby zrobić. Najważniejszymi punktami okazała się szczera spowiedź ,Komunia święta , ale i cały proces wybaczania , który okazał się kluczem do mojego nawrócenia i uzdrowienia. W pierwszy piątek miesiąca poprzedzający Niedzielę Bożego Miłosierdzia , podczas mszy świętej zostałam całkowicie uzdrowiona. W tamtej chwili moje ciało i moja dusza zostały uwolnione od wszelkiego dręczenia, bólu i zniewolenia. Wszelkie zło, z którym się zmagałam przez te wszystkie lata zniknęło. Pozostałeś Tylko Ty Jezu , Twoja niepojęta miłość I morze miłosierdzia. Nigdy wcześniej, nawet jako dziecko , nie czułam się tak szczęśliwa wolna, zdrowa i wypełniona miłością. Panie Jezu dziękuję Ci za to ,że nigdy nie zwątpiłeś we mnie ,że pukałeś do skutku i że tak ogromnie mnie pokochałeś. Choć tak po ludzku jest niezmiernie trudno w to uwierzyć, mówię wszystkim : jestem tu , zupełnie zdrowa ,szczęśliwa ,pełna pokoju w sercu i Bożej Miłości. Tak , jak jest nasz Pan, wiecznie żywy i obecny, walczący do końca o każdego z nas i miłujący nas na wieczność. Panie Jezu oddaję Ci moje serce i dziękuję za wyjątkowy dar łaski!

Chwała Panu !

Sylwia

Świadectwo Aurelia

Pragnę dać świadectwo z uzdrowienia mnie od nałogu nikotynowego. Jestem osobą wiekową, palę z małymi przerwami ponad pół wieku. Byłam na modlitwie o uzdrowienie w adwencie i tam po raz pierwszy modląc się prosiłam Pana by zabrał moją niemoc, bo sama nic nie zrobię. Zresztą próbowałam skończyć z paleniem naście razie i zawsze były powroty. Teraz wiem, że zostałam uleczona, bo nawet myśl o tym, że mogłabym zapalić mnie nie nachodzi. Również ten głód nie zastępuje słodyczami, co kiedyś robiłam.

Dziękuję Ci Panie za tę łaskę.

Chwała Panu.

Aurelia

Świadectwo Kasia

Uzdrowienie

Chce się podzielić ze wszystkimi moim szczęściem bycia naprawianym przez Boga. Moje życie jest trudne: mąż jest uzależniony,  przez co z 2 malutkich dzieci musiałam uciekać od niego. Bardzo go kocham, ale zaczął nas krzywdzić, coraz bardziej niszczyć rodzinę...mogę powiedzieć, że to on mnie opuścił już dawno temu.

Dzieciaki są jeszcze malutkie, ale to co się działo bardzo odbiło się na nich zwłaszcza na córce, która od 1,5 roku budziła się do kilku razy z krzykiem i histerią co noc... Malutki też spał niespokojnie: standardowo wstawałam od 2- 5 razy w nocy do niego.

Mąż jak tylko może tak już tylko na odległość mści i nienawidzi mnie.

Zaczęłam wreszcie nienawidzić życia. Przestałam się cieszyć dziećmi, straciłam radość i swój optymizm, przyjęłam, że tak już będzie, bo to mój krzyż,  moje złe wybory, moje konsekwencje naiwności...

Coś pchnęło mnie na mszę z modlitwa o uzdrowienie. Nie umiałam poprosić o nic, bo nie wiedziałam od czego zacząć...Pomyślałam tylko " Boże Ty wiesz czego mi trzeba najbardziej,  proszę pomóż mi "...

Wróciłam do domu i nic się nie działo, tylko w środku męczące myśli bym poszła do spowiedzi wciąż i wciąż nie dawało mi to spokoju - poszłam i zostałam uzdrowiona! Bóg jakby czekał na moje czyste serce...  To niesamowite uczucie; w jednej chwili zabrał mi całą nienawiść, złość, smutek wszystkie negatywne myśli...Budzę się z uśmiechem na twarzy i jestem autentycznie szczęśliwa...On mi dał siłę do stawienia czoła temu wszystkiemu co mam. Ale to nie wszystko; moje dzieci przestały budzić się z krzykiem w nocy... Mąż zadzwonił i po raz pierwszy od prawie roku rozmawiał ze mną. Wiem że Bóg otworzy mu wreszcie oczy, po prostu to wiem. Życie bez Jezusa jest puste, smutne i prowadzi donikąd tak mi żal, że mój mąż tego nie widzi, bo mógłby być wreszcie szczęśliwy, z tym co ma.

Bóg uleczył moje serce...tego szczęścia się nie da opisać - bo po ludzku z czego mam się cieszyć w mojej sytuacji?

Jak mam dziękować Ci Panie za pomoc??? 

Bóg wie czego nam trzeba najbardziej w końcu jesteśmy Jego własnością... :)

Kasia

Paulina

Świadectwo Matki

    Pragnę z całego serca podziękować Bogu , św. Ricie i św. Ojcu Pio za łaskę uzdrowienia mojej córki. Basia urodziła się jako zdrowa dziewczynka, w skali Apgar otrzymała 9 pkt. W 2- ej dobie życia stan Basi się pogorszył, stwierdzono zapalenie płuc. Dla mnie i dla rodziny była to bardzo straszna informacja, bardzo to przeżyłam ale wierzyłam, że Bóg jest ze mną i usłyszy moje błagania. Cały czas miałam w głowie cytat z ewangelii św. Łukasza– „Proście a otrzymacie, szukajcie a znajdziecie, kołaczcie a będzie wam otworzone”. Modlitwa mnie uspokajała, pozwalała myśleć pozytywnie. Rodzina cały czas wspierała mnie i modliła się o zdrowie Basi. Podjęto leczenie, ale stan się nie zmieniał. W kolejnych dniach stan się pogorszył zaczęła spadać saturacja. Podjęto transport córki do Łodzi. Przed wyjazdem zdecydowaliśmy z mężem na chrzest Basi. To był wzruszający moment nie tylko dla Nas rodziców, ale i dla rodziny, personelu a nawet i dla samego kapłana. Bóg przyjął z radością moja córkę do wspólnoty chrześcijańskiej , teraz wszystko w Jego rękach. W szpitalu w Łodzi szybko postawiono diagnozę – wrodzony skręt jelit. W 6- tej dobie podjęto decyzję o zabiegu. Operacja trwała ok. 2 godzin. Cały ten czas spędziliśmy z mężem na żarliwej modlitwie pod blokiem operacyjnym. Rodzina uczestniczyła we Mszy Św. z modlitwą o uzdrowienie. Operacja zakończyła się sukcesem, bez większych komplikacji. Po kilkunastu dniach zostaliśmy wypisani do domu. Bóg poprowadził Basię przez ten trudny okres. Basia nie długo skończy rok jest pogodnym, zdrowym dzieckiem. Myślę, że uratowała Nas wiara. To doświadczenie nauczyło Nas wiele pokory, zmieniło jakość naszego małżeństwa. Pan Bóg dał nam znak, żebyśmy się zmienili, to nie była kara to było błogosławieństwo.

Dziękuję Ci św. Rito i św. Ojcze Pio, chwała niech Wam będzie!

Paulina